این نوع از اختلال که اعلب از سنین نوچوانی در فرد ایجاد می شود، موجب ایجاد نگرانی همیشگی در فرد است. ممکن است شما احساس کنید بی دلیل همیشه نگران و مضطرب هستید. آمار ها نشان داده که اغلب افرادی که دارای این اختلال هستند، مشکلات دیگری اعم از افسردگی و … را نیز تجربه می کنند. افراد دارای این اختلال ممکن است خود متوجه مشکلشان نباشند، اما زندگی با اختلال اضطراب فراگیر یک چالش طولانی است که زندگی شما را تحت الشعاع قرار می دهد.
اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
همانطور که پیش تر هم گفتیم اختلال اضطراب فراگیر موجب ایجاد نپرانی بی دلیل در افراد می شود. این افراد حین انجام هرکاری، حتی کار های روتین و روزمره هم دچار ترس و نگرانی می شوند.
علائم اختلال اضطراب فراگیر:
افراد دارای اختلال اضطراب فراگیر، قادر به کنترل اضطراب خود نیستند و در تمام کار های روزمره خود دچار ترس و اضطراب هستند، این افراد عموما علائم متفاوتی دارند که تعدادی از آن ها را در ادامه نام برده ایم:
- نداشتن خواب راحت
- تب و لرز
- انقباض دائمی عضلات
- سردرد های مستمر
- تحریک‌پذیری
- تعریق زیاد
- گرگرفتگی روحی
- احساس سبکی سر
- مشکل در تنفس
- داشتن حالت تهوع
- تکرر در ادرار
- احساس گرفتگی و بغض در گلو
- خستگی بی اندازه
- عدم تمرکز
- مبهوت شدن
- نداشتن احساس آرامش
چرا به این اختلال گرفتار می شویم؟
نمیتوان به طور کلی یک دلیل واحد در ایجاد این نوع اختلال را دخیل دانست، دلایل متعددی در کنار هم چنین اختلالاتی را در فرد ایجاد می کنند. اما طبق آمار ریشه این بیماری در اکثر افراد مبتلا ژنتیکی است. البته موضوعات دیگر از جمله بهم ریختن هورمون ها (مثلا پرکاری تیروئید) قرار گرفتن مستمر در شرایط استرس زا و دراما های کودکی هم درایجاد این بیماری بسیار موثر است.
طی مطالعات انجام شده، این موضوع مشخص شد که بیشتر افراد درون گرا، به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا می شوند. شیوع این بیماری در خانم ها از آقایان بیشتر است به این صورت که در خانم ها 7.7 درصد و در آقایان 4.6 درصد می باشد.
راه های پشگیری از اضطراب فراگیر:
در واقع هیچ راه پیشگری خاصی از بروز اختلال اضطراب فراگیر شناخته نشده است، اما می توان با یک سری تمهیدات خاصی از پیشرفت این بیماری جلوگیری کرد. در ادامه به روند های موثر در پیشگیری از اختلال اضطراب فراگیر اشاره ای خواهیم کرد.
- کسب اطلاعات بیشتر در مورد اضطراب و روش‌های کنترل آن
- کمک گرفتن از دارو برای جلوگیری از استرس و اضطراب
- کمک گرفتن از مشاوره و اقدام به درمان
- قطع مصرف کافئین و سایر محرک‌ها
- مدیریت استرس از طریق خواب منظم و ورزش
- حفظ تعاملات اجتماعی
- پیوستن به گروه‌های پیاده‌روی یا ورزشی
- داوطلب شدن برای کمک در یک موسسه خیریه
البته روش های یاد شده هیچ یک قرار نیست نتیجه صد درصدی در ارتباط با جلوگیری از پیشرفت این بیماری داشته باشد، و شما برای گرفتن نتیجه قطعی بهتر است به یک مشاور متخصص رجوع کنید.
دیدگاه خود را درج کنید